Rozdział 6

Weszłam do domu zamykając za sobą drzwi, które jako jedyne w tym momencie chroniły mnie przed wiatrem szalejącym na dworze. Ściągnęłam buty, kurtkę i ruszyłam do salonu. Nie znalazłam tam ani mamy ani taty za to był tam mój starszy, leniwy brat Gabe.

-Gdzie rodzice? –spytałam chłopaka

-Nie wiem- odpowiedział wpatrzony w konsole

-Nie powiedzieli ci?

-Powiedzieli

-I jak znam ciebie, nie słuchałeś ich?

-Dokładnie- jego obojętność na moje pytania wprowadzała mnie w szał.

-Wiesz co, mam cie dość, idę do siebie

-Zanim pójdziesz, mama kazała ci poskładać pranie

-O, ale to już usłyszałeś

-Znasz mnie, słyszę co chcę. No Kopciuszku zabieraj się do roboty

-Odwal się ode mnie! – odkrzyknęłam do niego i ruszyłam do łazienki.

Mój kochany starszy braciszek który czasami wydaje się być dobry, a czasami wręcz głupi spędził cały dzień na tej swojej konsoli, jedynie o trzeciej przeniósł się na telewizor, bo leciała jego ulubiona kreskówka, a potem znów wrócił do gry. W pewnych momentach zastanawiałam się co siedzi w jego głowie… zaraz przecież ja nie muszę się już więcej zastanawiać, dzięki moim mocom szybko odkryje jego myśli.

Jeśli ktoś z was zastanawiał się kiedyś co myśli wasz brat, o to są przykłady:

Godzina 04:00 po południu

Zabije was wy zombie, jesteście taki głupie jak kapusta, ta kłaniajcie się przed mistrzem, wielkim zabójcą zombie!

Godzina 04:30 po południu

Co by tu zjeść. Płatki, nie ma, tosty, nie ma, czekolada, nie ma… Rebecca!!

Godzina 05:00 po południu (kiedy już nakarmiłam mojego starszego brata).

Włosy na żel, perfumy, koszula, ta jesteś piękny.

***

-Wychodzę na randkę- zawołał do mnie Gabe

-Znowu? Która to już dziewczyna w tym tygodniu? –spytałam oburzona schodząc na dół

-co poradzę dziewczyny…

-tak wiem, kochają cię, dobra idź już, nie każ Serenie na siebie czekać – rzuciłam w jego stronę

-Ale ja nie mówiłem z kim idę na randkę

-Po prostu jesteś taki przewidywalny – skłamałam

-Jesteś dziwna, chociaż to żadna nowość – odpowiedział i wyszedł

-Tak i mówi to gości który wyciera swoje smarki w spodnie! – krzyknęłam kiedy jeszcze był na podjeździe. Ciekawe czy mnie usłyszał.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Tu wyszedł taki krótki rozdział pod tytułem ,,Dzień z moim bratem'', mam nadzieje, że mimo wszystko się spodobał, bo wydaje mi się, że jest zabawny. 
A teraz z innej beczki: strasznie przepraszam blogi na które ostatnio nie wchodziłam, ale mam szlaban na bloga i tylko od czasu do czasu mogę się dorwać do laptopa.
Również przepraszam za wszelkie zaistniałe błędy.