Rozdział 18

Dziś jest ten wielki dzień, bal halloweenowy.

Na ten moment czekałam...od kilku dni. Ale długość czekania nie ma znaczenia, a

ten dzień w którym ma się wszystko wydarzyć. Dzisiejszy dzień niestety z góry

zwiastował katastrofę. Zaczęło się od pięknej jesiennej pogody za moim oknem,

potem z ciuchami w reku idąc do łazienki przewróciłam się. A czemu? Bo cala

podłoga była zalana. Wtedy z pokoju wyszedł mój braciszek Gabe cały ociekający

wodą.

-Możesz się wytrzeć?! Moczysz podłogę- poprosiłam poirytowana.

-Siostra nie pieklij się tak, przecież nic ci się nie stało, a skoro już

siedzisz na podłodze to możesz ją umyć?- po czym rzucił w moja stronę mop i

wiadro. - dzięki - powiedział do mnie zanim chamsko zamknął drzwi od łazienki.

Ja natomiast spędziłam pol godziny przez co spóźniłam się do szkoły. To było

moje pierwsze spóźnienie w życiu, i do tego pierwsza lekcja był angielski z

panią Violettą.

Jak nie trudno się domyślić, miałam przechlapane i gdyby nie dobroć pani od

angielskiego miałabym uwagę za wagary przez co mama zapewne nie puściłaby mnie

na bal. Kolejne lekcje ciągnęły się niemiłosiernie. Nauczyciele w ogóle nie

odczuwali tego klimatu podniecenia, cóż się dziwić, większość z nich będzie do

końca życia mieszkać z bandą kotów.

-I jak tam humor przed balem - spytał się mnie w pewnym momencie Josh

-Lekko zdenerwowana, wystraszona, podekscytowana, a na koniec mogę dodać, ze

mam niestrawności.

-Takie uczucia? Przecież to zwykły bal szkolny.

-Josh to moja pierwsza taka impreza, zazwyczaj byłam tylko ja i książka, dziś

będzie inaczej. I właśnie tego się boje, bo jak...no..jakby coś poszło nie tak

to ja...

-Ej spokój, nic nie pójdzie źle, idziemy przecież tam razem.

Nie miałam pojęcia czy miał na myśli jego i mnie, czy cala nasza paczkę, ale

czy to ważne, grunt, ze nie samemu.

-Cisza!!- wrzasnął na nas nauczyciel na co oboje umilkliśmy, a on powrócił

do prowadzenia lekcji której i tak nikt nie słuchał.

-Naprawdę nie masz się czym martwic- pocieszył mnie Josh

-Wiem - ale to nie takie proste jak się wydaje''chciałam powiedzieć, ale

wolałam już bardziej nie denerwować nauczyciela.

Tak naprawdę to było okropne, wiesz coś, ale niepewność i strach bierze gorę,

a w rezultacie sama wszystko niszczysz, a to wszystko przez strach przed

kompletna klapa. Także jak uniknąć klęski? Może wystarczy po prostu rozluźnić

się i dobrze się bawić? Ale teraz z reguły nadchodzi pytanie jak się

rozluźnić, nie da się tego zrobić tak chop siup zwyczajnie o tym mówiąc,

trzeba działać.

Lekcje skończyliśmy o szesnastej, a mój strasz pogłębił się, bo przez cały

dzień nie widziałam Elizy, a ona miała mi dzisiaj przynieść moją sukienkę.

Czyżby postanowiła dzisiaj nie przyjść do szkoły? Mogłam zrobić to samo,

uniknęłabym przynajmniej tego stresu. Ale z nim kiedyś w końcu trzeba się

zmierzyć.

Jednak znalazłam jakiś sposób, by powstrzymać swe myśli od balu. Słuchałam

rozmów innych, wyłapywałam ciekawe wątki, najciekawsze było słuchanie kto z

kim idzie na bal. No tak było ciekawe dopóki nie dowiedziałam się z kim idzie

Freddie.

-Amber- przywitałam się z udawana dobrocią, a tak naprawdę miałam ochotę jej

wypruć flaki.

-A czemu ty się do mnie odzywasz? -spytała z wyższością w glosie

-Słyszałam, ze idziesz a bal z Freddiem

-No ta, ładni ludzie muszą się wspierać

-Aha

-Normalnie, by mnie to nie obchodziła, ale nie chce wyglądać w oczach innych

na zołzę, wiec opowiedz mi z kim ty idziesz na bal.

-Z Joshem

-To wy teraz jesteście parą?

-Nie, nie my idziemy jako przyjaciele -wytłumaczyłam jej ze śmiechem myśląc

nad tym co ta Amber ma w głowie.

-Każdy na początku tak mówi- powiedziała do mnie i nie czekając na moja reakcje

ruszyła dumnie korytarzem.

Cala Amber- pomyślałam.

Słuchanie czyichś myśli jest zajmujące, ale nie na długo. Po rozmowie z Amber

wyszłam ze szkoły do domu gdzie czekała już na mnie Eliza.

-Czemu cię nie było w szkole?- spytałam od razu, gdy do niej podeszłam.

-Potrzebowałam czasu na dokończenie tego - i wyciągnęła z torby czarny

materiał.

-Idealnie.

***

Godzina dwudziesta pierwsza, jestem w drodze na bal. Mam na sobie piękna

kreacje ze strychu udoskonaloną przez Elizę. Doszłam przed budynek szkoły,

gdzie już stała Maya w pięknej czerwonej sukience, do tego conversy i czerwone

rogi diabla. Wyglądała na lekko zdenerwowana.

-Maya wszystko w porządku?- spytałam przyjaciółkę

-Nie, nic nie jest w porządku, zaraz przyjdzie Jake, a ja chyba zaraz

spanikuje i ocieknę - zapiszczała Maya.

-Nie masz powodu, wyglądasz pięknie.

-Ale tak się nie czuję.

-Po prostu bądź sobą i będzie dobrze.

-Ja ci mowie, ze nie dam rady.

-Co się dzieje?- do tej sytuacji nagle dołączyła Eliza. Miała na sobie

piękną czarna suknie z koronkami i diamentami na dekolcie.

-Maya panikuje -wyjaśniłam.

-O patrz Maya, idzie Jake.

-To ja uciekam - chciała zwiać, ale w ostatniej chwili złapałam ja za sukienkę i

zatrzymałam.

-Maya uwierz w siebie, na pewno będzie dobrze.

-Rebecca czasem nie potrzebne są zachęcające słowa, a zachęcające pchniecie -

i zanim Maya zdążyła się zorientować co się dzieje pchnęłyśmy ja prosto w

ramiona Jake'a.

-Lepiej zostawmy ich samych- powiedziałam do Elizy po czym weszłyśmy do szkoły.

W szkole spotkałyśmy Masona, więc zostawiłam go samego z Elizą i ruszyłam

dalej w poszukiwaniu Josha. Znalazłam go kolo szafek i od razu do niego

podeszłam.

-Maya jest z Jake'iem, Eliza jest z Masonem, idziemy?- i wyciągnęłam w jego

stronę rękę, a on ja złapał i weszliśmy na sale.

Sala gimnastyczna w ogóle nie przypominała codziennej sali w której

odbywały się mecze i apele. Dziś jednak nie pachniało tu potem i starta guma,

a jakimiś słodkimi perfumami? Ważne, ze atmosfera była o wiele przyjemniejsza

niż przez pozostałe trzydzieści dni w roku.

Z sufitu zwisały pajęczyny, pająki, i inne ohydztwa.

-Trochę przypomina mi to ten las gdzie był cień.

-Tak, odrobinę, ale tamto to była natura, a tu to bibuła i plastik.

Gdy weszliśmy na sale od razu poczułam się jakbym latała. Muzyka z

głośników i piękne dekoracje wpłynął na mnie jak dobry kopniak.

-Chodź, zatańczymy- zaproponowałam chłopakowi

-My? Razem?- zdziwił się Josh

-No, a co myślałeś głupku, że tyle się szykowałam, by spędzić wieczór

pod ściana? No chodź.- i pociągnęłam go na parkiet,a on ruszył niepewnym

krokiem.

Okazało się, że Josh nie tańczy najgorzej, ważne, że nie deptał mi po

stopach.

Po jakimś czasie na parkiecie spostrzegłam również Elzę z jej chłopakiem

i Maye z Jake'iem, ci drudzy szybko gdzieś zniknęli.

-Pójdę po coś do picia- szepnęłam, a on tylko pokiwał głową na znak, ze tu

poczeka. Ruszyłam przedzierając się przez tłum ludzi dopóki na kogoś nie

wpadłam.

-Przepraszam- wykrztusiłam z siebie.

-Nie to ja przepraszam...ze nie zauważyłem cię wcześniej- w moja stronę

odwrócił się chłopak o czarnych włosach ubrany w ciemne kolory. Najbardziej

zwróciłam uwagę na jego oczy, najpierw wydawały mi się jakieś diabelskie, cale

czarne, ale teraz to były zwykle oczy w których dostrzegałam dziwne płomyki.

-Zatańczymy? - zaproponowałam z niewiadomego mi powodu

-Jasne- odpowiedział, chyba mi się wydawało, ale widziałam jakby się

uśmiechnął szyderczo. Jednak coś dziwnego kazało mi o tym zapomnieć i iść na

parkiet. Przetańczyliśmy cala noc.

 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------

No i mamy kolejny trochę spóźniony rozdział, i przepraszam za to. Jestem właśnie po pierwszym dniu testów gimnazjalnych, które mimo stresu okazały się proste. Jutro czeka mnie matma i przyrodnicze, czyli prawdziwe piekło. Ale wam życzę miłego rozdziału (trochę długi), właśnie teraz zaczyna się rozkręcać.